Përveç nëse një krim është një krim me përgjegjësi të rreptë (që do të thotë se nuk kërkohet një gjendje e veçantë mendore), statutet zakonisht i ndajnë krimet në dy elementë: një akt (“actus reus”) dhe një gjendje mendore (“mens rea”), si p.sh. me vetëdije ose pa maturi. Për t’u dënuar për një krim, prokurori duhet të tregojë se i pandehuri i ka plotësuar të dyja këto elemente. Për shembull, vjedhja është marrja e pasurisë së një tjetri me qëllim që t’i privojë atë përgjithmonë. Pra, i pandehuri duhet të ketë kryer aktin e marrjes së pronës dhe ta ketë bërë këtë me qëllimin mendor për t’i marrë pronën e tjetrit (në krahasim me të besuarit se prona i përkiste atij).
Nuk mjafton që një prokuror të sugjerojë se i pandehuri ka kryer një krim. Përkundrazi, prokurorit i kërkohet të provojë çdo element të një krimi “përtej një dyshimi të arsyeshëm” në mënyrë që një i pandehur të dënohet. Oficerët e policisë, prokurorët dhe zyrtarët e tjerë të qeverisë gjithashtu duhet të ndjekin disa procedura në ndjekjen e veprimtarisë kriminale. Kjo sepse të gjithë qytetarët kanë të drejta të caktuara kushtetuese që qeveria duhet t’i respektojë dhe t’i mbrojë. Nëse këto të drejta nuk respektohen, kjo mund të pengojë një prokuror të marrë një dënim në një çështje.
